Drugi najbardziej rozpoznawalny produkt polskiej motoryzacji. Miał zastąpić Fiata 125p., który był już archaiczny, ale wybuch stanu wojennego zmusił producentów do produkcji obu modeli. Wyprodukowano więcej odmian niż w w przypadku Fiata. Od popularnych „Borewiczów” do modeli sportowych. Dla policji produkowane były wzmocnione wersje z silnikami 2 litrowymi od fiata 132. Inne rzadziej spotykane modele to polonez z nadwoziem coupe dwudrzwiowe, który różnił się tylko wyglądem zewnętrznym, truck, oraz najrzadziej spotykany polonez analog, który miał być samochodem terenowym ale ostatecznie nie wszedł do seryjnej produkcji, a wyprodukowano ich zaledwie 100 sztuk. Największe zmiany stylistyczne zaczęto wprowadzać wraz z pojawieniem się modelu Caro. Zniknęła wtedy charakterystyczna plastikowa owiewka, zmieniły się lampy i układ deski rozdzielczej. Pod sam koniec produkcji polonez połączył się z koreańskim Daweoo i dołączono do oferty również nadwozie sedan (modelowo oznaczone jako ATU i ATU +). To fuzja była ostatnią i po niezbyt udanej sprzedaży ostatecznie zaprzestano produkcji polskiego Poloneza. W tych modelach zaczęto również dokładać komputer pokładowy, który był bardzo awaryjny i jeszcze nie tak dawno modele Caro były droższe niż modele Atu. Winne były także panujące trendy na sprowadzanie samochodów z zachodu a także awaryjność poloneza, która wzrosła od momentu połączenia się z Koreańczykami.
Zostaw komentarz
Musisz być zalogowany żeby móc komentować.